Europa

Is Europa echt naar een in een ver verleden ontvoerde oosterse prinses genoemd? En wat heeft ons land daar nu nog mee te maken? Meer dan we ons realiseren: al eeuwen voordat er sprake was van een Europese Unie was dit werelddeel een sociaal-culturele eenheid. Pas 150 jaar geleden, in dezelfde tijd waarin haar Amerikaanse koloniën zich aaneensloten tot de VS, dreef het moedercontinent Europa uiteen in nationalistische stromingen die uiteindelijk de hele wereld meesleurden in twee allesvernietigende oorlogen. Vanuit het besef 'dit nooit meer' ontstond de wens om nader tot elkaar te komen - alsof het een heel nieuw idee zou zijn! Alle filosofen, kunstenaars en geleerden die de huidige generatie als nationale beroemdheden heeft leren zien, voelden zich destijds in de eerste plaats Europeaan en werden ook overal zo gezien en geëerd. Ook nu nog ziet de wereld buiten ons continent ons vooral als Europeaan en zijn we het voornamelijk zelf die ons als Frans, Engels, Duits of Hollands presenteren. Pas in een Afrikaanse wildernis, een Aziatische gevangenis of als Somalische gijzeling realiseert men zich zijn Europese identiteit - waar zijn de vertrouwde rechten en garanties gebleven?
Cultuurhistorica Mirjam Hommes beschreef dit Europa-door-de-eeuwen-heen vanuit de visie van grand old lady Europa zelf, die op haar oude dag het stokje overdraagt aan haar dochter, de Europese Unie, die in haar jeugdige overmoed alles onder controle denkt te hebben...