25 jaar geleden reisde in Faserland een naamloze verteller (was het Christian Kracht?) door een door God verlaten Duitsland, van Sylt tot over de Zwitserse grens. In Eurotrash bezoekt dezelfde verteller zijn bejaarde, alcoholische, recalcitrante moeder in Zürich. Samen met haar gaat hij opnieuw op reis, nu door Zwitserland, waarbij zijn moeder haar best doet het dubieuze deel van haar spaartegoeden te spenderen. De reis voert dit keer niet alleen naar de diepte van het eigen innerlijk, maar ook naar de afgrond van de eigen familie, wier verleden op tragische en soms komische wijze de Duitse geschiedenis kruist.
‘Een meester van de mooi geformuleerde zin, waarbij zich achter de elegantie de gruwel verbergt.’ – Daniel Kehlmann
‘Voor mij is Eurotrash van Christian Kracht het beste wat je momenteel kunt lezen van de Duitse literatuur.’ – Der Spiegel
‘Een meester van de mooi geformuleerde zin, waarbij zich achter de elegantie de gruwel verbergt.’ – Daniel Kehlmann
‘Voor mij is Eurotrash van Christian Kracht het beste wat je momenteel kunt lezen van de Duitse literatuur.’ – Der Spiegel
