De metamorfose van een dikke veertiger
Journalist Thomas Braun is net als zoveel generatiegenoten ten prooi gevallen aan een leven vol sigaretten, bier, vet vlees en de afstandsbediening. Hij besluit van de ene op de andere dag dat het maar eens over moet zijn met zijn onverschillige levenshouding. Hij stopt met roken, drinkt nog slechts af en toe een glaasje wijn, eet verantwoord en zit wekelijks zo’n twaalf uur op een racefiets. Het doel: de hoogste en steilste bergen van Europa beklimmen.
Zeer herkenbaar voor alle mannen
Ga toch fietsen! is een hilarisch relaas vol zelfspot over verslavingen, angsten, relatieproblemen en hoe hard fietsen een antwoord op alles lijkt te zijn. Een inspirerend boek voor hen die de veertig zijn gepasseerd en ook een uitweg zoeken in hun eigen, vastgelopen leven.
Fragment uit boek:
En nu zit ik naast hem. Naast een oermens, een spartaanse neanderthaler, die afzien tot levenskunst heeft verheven en de uitgezakte veertiger hardhandig met de zweep geeft. Het doet pijn, maar het is precies wat ik nodig heb. Want wie niet met de zweep krijgt, gaat niet tot het gaatje. Zelfmedelijden ligt zonder stok achter de deur altijd op de loer.
Hajé geeft het tempo aan en al snel ontploffen mijn bovenbenen. Niet veel later kloppen mijn darmen aan bij mijn slokdarm, zie ik sterretjes en kan ik nog net uitkramen dat ik niet meer kán. Ik ben inmiddels drijfnat. Ik zie zijn uitdrukking niet. Zijn lange, sliertige haren hangen tegen zijn wangen geplakt en bedekken zijn ogen. Het ziet er op de spinfiets een beetje uit als Eddie Vedder, de zanger van Pearl Jam, die ook altijd zijn haar voor zijn gelaat laat vallen alsof hij net vanuit Amerika is komen zwemmen.
Dan blikt Hajé opzij. ‘Als je sterft, één tandje erbij!’ roept hij. De spetters uit z’n mond vliegen mijn kant op. We zitten op dat moment al één uur en 33 minuten op de hometrainer 2.0. Ik kijk rond in de sportschool en kan maar één conclusie trekken: jullie allemaal, alle hardlopers op de loopband, roeiers op de roeibank, steppers, gewichtheffers, operazangers met overgewicht, jullie weten allemaal niet wat trainen is. Kinderspel. Ga maar eens op een spinfiets zitten, op z’n minst één uur en 33 minuten, vind een beul van het kaliber Hajé en doe dan precies wat hij zegt. En als je sterft, zet er dan een tandje bij.
Journalist Thomas Braun is net als zoveel generatiegenoten ten prooi gevallen aan een leven vol sigaretten, bier, vet vlees en de afstandsbediening. Hij besluit van de ene op de andere dag dat het maar eens over moet zijn met zijn onverschillige levenshouding. Hij stopt met roken, drinkt nog slechts af en toe een glaasje wijn, eet verantwoord en zit wekelijks zo’n twaalf uur op een racefiets. Het doel: de hoogste en steilste bergen van Europa beklimmen.
Zeer herkenbaar voor alle mannen
Ga toch fietsen! is een hilarisch relaas vol zelfspot over verslavingen, angsten, relatieproblemen en hoe hard fietsen een antwoord op alles lijkt te zijn. Een inspirerend boek voor hen die de veertig zijn gepasseerd en ook een uitweg zoeken in hun eigen, vastgelopen leven.
Fragment uit boek:
En nu zit ik naast hem. Naast een oermens, een spartaanse neanderthaler, die afzien tot levenskunst heeft verheven en de uitgezakte veertiger hardhandig met de zweep geeft. Het doet pijn, maar het is precies wat ik nodig heb. Want wie niet met de zweep krijgt, gaat niet tot het gaatje. Zelfmedelijden ligt zonder stok achter de deur altijd op de loer.
Hajé geeft het tempo aan en al snel ontploffen mijn bovenbenen. Niet veel later kloppen mijn darmen aan bij mijn slokdarm, zie ik sterretjes en kan ik nog net uitkramen dat ik niet meer kán. Ik ben inmiddels drijfnat. Ik zie zijn uitdrukking niet. Zijn lange, sliertige haren hangen tegen zijn wangen geplakt en bedekken zijn ogen. Het ziet er op de spinfiets een beetje uit als Eddie Vedder, de zanger van Pearl Jam, die ook altijd zijn haar voor zijn gelaat laat vallen alsof hij net vanuit Amerika is komen zwemmen.
Dan blikt Hajé opzij. ‘Als je sterft, één tandje erbij!’ roept hij. De spetters uit z’n mond vliegen mijn kant op. We zitten op dat moment al één uur en 33 minuten op de hometrainer 2.0. Ik kijk rond in de sportschool en kan maar één conclusie trekken: jullie allemaal, alle hardlopers op de loopband, roeiers op de roeibank, steppers, gewichtheffers, operazangers met overgewicht, jullie weten allemaal niet wat trainen is. Kinderspel. Ga maar eens op een spinfiets zitten, op z’n minst één uur en 33 minuten, vind een beul van het kaliber Hajé en doe dan precies wat hij zegt. En als je sterft, zet er dan een tandje bij.
