Je vader overlijdt. Rouwen schuif je aan de kant, ontelbare zaken moet geregeld worden. Voor je dit te boven bent, sterft je schoonzus op jonge leeftijd en laat een man en twee jonge kinderen na. Het proces dat je nog niet afgerond had, begint opnieuw. Heftiger. Net wanneer je denkt ‘ik moet verder met mijn leven’ verlaat de moeder van je kinderen ons.
De pijnen, de hoop, het verdriet schrijft Jeroen van zich af in gedichten. Het biedt hem – en hopelijk ook jou – troost.