Dante Reid was de eerste jongen op wie ik verliefd was, de jongen die ik al die tijd heb weggeduwd. Onze wegen scheidden zich en gingen in tegenovergestelde richting verder. Ik ging studeren en hij ging het leger in en belandde aan de andere kant van het land. Dat zou ons einde moeten zijn, of dat dacht ik toch. Nadat ik afstudeerde, wilde ik mijn bucket list afwerken en raad eens wie er plots kwam opdagen om me uit een benarde situatie te redden? Dante Reid. De jaren hadden hem goed gedaan, want hij was nog gespierder, had nog meer tatoeages en was nog veeleisender. Hij wilde dat ik tegenover hem kwam wonen, zodat hij me zogezegd beter kon beschermen. Ik moest hem steeds vertellen waar ik uithing. En ik moest oppassen met wat ik van mijn bucket list wilde afstrepen. Ik heb geen bescherming nodig, of misschien wel, maar dan moet ik juist beschermd worden tegen Dante zelf. Hij zal onherroepelijk mijn einde betekenen. Want zo dicht bij de man zijn aan wie ik me al die jaren geleden zo gewillig overgaf, kan slechts één ding betekenen. Een gebroken hart.
