In de nieuwe bundel van Johan de Boose komen drie delen samen: vader- en moedergedichten, litanieën (gedichten over Jeruzalem en Sarajevo) en reisgedichten over Midden- en Oost-Europa. Het zijn schokkende, omfloerste en immer vragende gedichten over de schoonheid versus het verraad en de verwoesting.
Johan de Boose over Geheimen van Grzimek: `Als kind bevond zich in de boekenkast van mijn vader een boek met een indrukwekkende rug. Moeizaam spelde ik de letters Grzimek. De boekenkast en de verzameling natuurwonderen in mijn vaders kamer waren overigens helemaal adembenemend. Grzimek kreeg een mythische betekenis. Ik vereenzelvigde de naam met mijn vader, of met het legendarische beeld dat ik van hem had, maar ook met de natuur, met iets metafysisch, iets dat groter was dan ikzelf, iets dat ik geen naam kon geven... Pas veel later ontdekte ik dat Bernhard Grzimek een dierenarts, een dierentuindirecteur (sic!) en een maker van dierenfilms was, en dat zijn naam een Slavische achtergrond had. Grzimek was geobsedeerd door de natuur. Na zijn dood in 1987 werd hij begraven boven de Ngorongorokrater in Tanzania. Met de jaren groeit mijn fascinatie. Grzimek, mijn vader en mijn jeugd zijn dood. Moeder is haar eigen bestaan vergeten. En ikzelf reis de wereld af met een niet-aflatende nieuwsgierigheid. Het geheim wordt almaar groter. Hoe meer ik ontdek, hoe meer Grzimek me in zijn greep heeft.'
Johan de Boose over Geheimen van Grzimek: `Als kind bevond zich in de boekenkast van mijn vader een boek met een indrukwekkende rug. Moeizaam spelde ik de letters Grzimek. De boekenkast en de verzameling natuurwonderen in mijn vaders kamer waren overigens helemaal adembenemend. Grzimek kreeg een mythische betekenis. Ik vereenzelvigde de naam met mijn vader, of met het legendarische beeld dat ik van hem had, maar ook met de natuur, met iets metafysisch, iets dat groter was dan ikzelf, iets dat ik geen naam kon geven... Pas veel later ontdekte ik dat Bernhard Grzimek een dierenarts, een dierentuindirecteur (sic!) en een maker van dierenfilms was, en dat zijn naam een Slavische achtergrond had. Grzimek was geobsedeerd door de natuur. Na zijn dood in 1987 werd hij begraven boven de Ngorongorokrater in Tanzania. Met de jaren groeit mijn fascinatie. Grzimek, mijn vader en mijn jeugd zijn dood. Moeder is haar eigen bestaan vergeten. En ikzelf reis de wereld af met een niet-aflatende nieuwsgierigheid. Het geheim wordt almaar groter. Hoe meer ik ontdek, hoe meer Grzimek me in zijn greep heeft.'
