Daniel had altijd een plan. Hij had uitgedacht hoe zijn leven zou verlopen en dat genoteerd in een notitieboekje. Zo’n 37 jaar verloopt alles volgens dat plan, maar dan komt de eonomische crisis, raakt hij zijn baan kwijt en stort zijn leven als een kaartenhuis in elkaar. Als hij zijn huis, zijn vrouw en zijn kinderen kwijt dreigt te raken, zet hij alles op alles om grip op zijn leven te houden. Aan zijn twee vrienden heeft hij weinig: Almodôvar zit gevangen na een bankoverval, Xavier komt al twaalf jaar zijn huis niet uit en is geobsedeerd door de wereldwijde geluksindex. Hoe hou je vast aan je geluksgevoel als je leven toch minder maakbaar is dan je dacht?
