Zondag 30 augustus 1953. Wereldkampioenschap op de weg, Lugano, Zwitserland. Tegen Fausto Coppi valt niets te beginnen. De ‘groten’ in het peloton passen wanneer de Italiaan zijn vleugels uitslaat op de Crespera, de scherprechter op de WK-omloop. Alleen de 23-jarige Germain Derycke kan het wiel van Coppi houden. Coppi wordt uiteraard wereldkampioen maar ‘le petit Belge’ Derycke wordt tweede.
Het verhaal van Lugano, met een ontketende Coppi en een verassende Derycke in de spits, is bekend. Wie weet echter dat de neoprof Germain Derycke in 1951 een Tourrit won? Wie weet dat hij in 1953 de stenen tussen Parijs en Roubaix bedwong? Dat hij in 1955 het meeste punch over had op de Via Roma in Sanremo? Wie weet dat hij scoorde in beide Ardense klassiekers?
Germain Derycke (1929-1978) is, begrijpe wie begrijpen kan, een vergeten wielerkampioen. Laat Germain Derycke. Vergeten kampioen daarom, vijftig jaar na zijn zege in de Ronde van Vlaanderen, een rehabilitatie zijn. Als mens was hij de goedheid zelve. ‘Doe wel en zie niet om’, was zijn motto. Maar van zodra hij de guidon onderaan vastgreep veranderde hij in de TGV van Bellegem. Met de T van talent, de G van grinta en de V van volharding.