Andrea kent haar moeder door en door. Ze weet dat Laura een onopvallend maar tevreden bestaan leidt en nooit iets voor haar verborgen zou houden.
Maar wanneer het restaurant waar Andrea en Laura elke week lunchen onder vuur wordt genomen en een doodgewone middag verandert in een bloedbad, ziet Andrea een heel andere kant van haar. Een kant die mijlenver verwijderd is van de kalme zachtmoedigheid die ze van haar moeder kent. De koelbloedigheid waarmee Laura de schutter overmeestert en doodt, verbijstert Andrea.
Dan blijkt dat de schutter het op haar moeder gemunt had. De politie wil weten waarom, maar Laura weigert elke medewerking. Ze vraagt Andrea zelfs om haar te helpen allerlei sporen uit te wissen. Zo ontdekt Andrea dat haar moeder zich al dertig jaar schuilhoudt onder een andere naam en dat alles wat ze over haar verleden heeft verteld gelogen is.
Wat heeft Laura op haar geweten? Waarom zien anderen haar liever dood dan levend? En kun je iemand nog vertrouwen als die een volslagen vreemde blijkt te zijn ook als diegene je moeder is?
