Tweeënzeventig maanden.
Meer dan tweeduizend dagen.
Zo veel tijd had ik verspeeld aan die gitaarspelende klootz*k Danny Silver.
En nu kon ik, Daisy Piper, de puinhopen opruimen die hij achterliet, toen hij vertrok met z’n band in de hoop rijk en beroemd te worden.
Het leven ging verder zonder Danny en er kwam een nieuwe liefde. Maar toch bleef mijn hart altijd nog een beetje gebroken, ondanks alle pogingen van anderen om het te lijmen. Je eerste grote liefde vergat je niet zo maar. En toen Danny terugkeerde naar ons kleine stadje Devon, inmiddels beroemd en geadoreerd door miljoenen fans, kon ik me niet bedwingen. Ik wilde een glimp opvangen van de man die ooit mijn geliefde was geweest. Ik moest weten of hij ook was veranderd.
De kleinste gebeurtenis kan enorm grote gevolgen hebben. Er was maar één blik nodig. Eén blik van Danny en ik sloeg op de vlucht. Weg van het sprankje dat diep in mij tot leven kwam. Een gevaarlijk vlammetje. Ik was niet van plan om me twee keer te branden.
Maar vluchten voor een wereldster ging niet zo gemakkelijk als ik dacht. En nu ik weer stevig in Danny’s vizier lag, kon ik alleen maar hopen dat hij snel weer op me uitgekeken zou zijn. Ik kon alleen maar hopen dat hij het leven in Devon saai en traag vond en dat hij terug zou verlangen naar de felle spotlights van de grote stad.
Want als dat niet gebeurde, liep ik het risico om alles voor iedereen te verpesten.
Zeker voor mezelf.