Goede keizers, slechte keizers

Goede keizers zijn almachtige heersers – maar slechte
ook. Hun onderdanen kunnen in de praktijk niet veel
anders doen dan buigen en gehoorzamen. Ze kunnen
hooguit hopen dat een goede keizer blijft en dat een
slechte wordt vervangen. Geregeerd worden betekent
afwachten, dulden en verdragen en vooral niet zelf iets
doen.

Keizers zijn het product van de Romeinen. Rome
was ooit een republiek, maar uit politieke onmacht werd
het een keizerrijk, waar één man met zijn aanhang alles
besliste. Vóór de komst van de Romeinen was Europa
een continent van democratisch bestuurde republieken.
Maar algauw leerden de Europeanen te buigen voor de
macht van de keizer. Ook toen de Romeinen
van het toneel verdwenen waren, bleef het maken van wetten,
belasting innen, rechtspreken en regeren het werk van
één man. Hoe deze macht en vooral de acceptatie ervan
ontstaan zijn, lees je in Goede keizers, slechte keizers.