‘Eén incoherente schreeuw om aandacht, zo zal jullie generatie de geschiedenis ingaan. Ieder gevoel voor tragedie ontbreekt,’ zei Gabriël Gogel. Hij was een man van vijftig dus hij kon het onmogelijk begrijpen. Even aarzelde ze. Die ochtend had ze in zijn koffer een pistool ontdekt, of een revolver. Ze wilde hem raken. ‘Je bent een lafaard,’ zei ze, ‘en dat weet je.’ Vanuit haar ooghoek zag ze zijn onderkaak langzaam dalen. Als een kasteel van vlees zakte hij weg in de bijrijdersstoel. Ze gaf gas. Jaren geleden liet ze haar haar bleken, om indruk te maken. Dat hoefde nu niet meer. Ze zat in haar gouden dagen.
Gouden dagen is een generatieroman over vergankelijkheid en de illusie van controle. Berend Sommer legt het tekort van de moderne man bloot.
Berend Sommer (1990) schreef eerder het voor prijzen genomineerde Duchamp, het even profetische als omstreden De onweerstaanbare val van Henri Furet, en vertaalde met Bram Sommer Het ancien régime en de Revolutie van Alexis de Tocqueville. Hij woont en werkt in Parijs.
Over Duchamp. Een detective:
‘Als in dit boek iets wordt bewezen, is het dat de jonge Sommer een sprankelende schrijfstijl paart aan een fijn oog voor detail en een als ironie vermomd gevoel voor romantiek.’
de Volkskrant
Over De onweerstaanbare val van Henri Furet:
‘De drang naar schoonheid spat van de pagina’s in de vorm van absurdistische taferelen, die worden gelardeerd met spitsvondige dierenmetaforen en verloren gewaande schatten uit het Nederlandse vocabulaire.’
Elsevier Weekblad
‘Sommer, zo jong als hij is, heeft de ideologische onverschilligheid van de heersende en de aanstormende klasse goed geraakt.’
Trouw
