Tijdens de Tweede Wereldoorlog berooft een zeer kleine Duitse legereenheid een bank in Luxemburg. De buit, goud en juwelen, wordt deels begraven in een bos. Dit met de bedoeling het later 'veilig' te stellen. Door de oorlogssituatie is dat niet gelukt. Moeder Aarde heeft de buit tientallen jaren stevig gekoesterd. Doch na enige jaren speurwerk ontdekt een Nederlands echtpaar in 2010 de locatie. Dan is er sprake van een dilemma; aangifte doen van de vondst bij de officiële instanties of zelf voor 'exploitatie' zorgen? Krijgt de begeerte, die min of meer in ieder mens latent aanwezig is, alsdan teveel prikkels en ontwaakt?
