Georges Simenon beschrijft in De groene luiken groot toneel- en filmacteur, die, wanneer hij van zijn arts verneemt dat hij veel te veel van zijn hart heeft geëist, in een pijnlijk zelfonderzoek de som van zijn leven opmaakt. Om misverstanden te voorkomen verklaart de schrijver voor in het boek uitdrukkelijk dat Maugin, zo heet de acteur, geen portret is van een van de grote acteurs van onze tijd, maar dat het niettemin onmogelijk is een grote figuur te creëren, zonder bepaalde trekken en eigenaaardigheden aan bestaande personen te ontlenen.
