Rouw is het best te zien als een continuüm, lopend van licht tot ontwrichtend. Mensen met traumatische rouw ervaren langer dan een jaar na het verlies nog een kwellend verlangen naar of sterke emotionele pijn bij het denken aan hun dierbare. Vaak is het allesbepalend voor wat men denkt, doet en voelt. Onderzoek wijst uit dat een meerderheid van de nabestaanden na de behandeling niet meer voldoet aan de criteria voor traumatische rouw.
Dit handboek inventariseert de evidentie rond de diagnostiek en de behandeling van traumatische rouw. Het bespreekt de verschillende vormen van traumatisch verlies met een verhoogd risico, zoals suïcide, moord en doodslag, en aanslagen. Het identificeert de doelgroepen met een verhoogd risico, zoals geüniformeerden, vluchtelingen en achterblijvers van vermissing. Ook de neurobiologische aspecten van traumatische rouw komen aan bod en de specifieke omstandigheden van jongeren en ouderen.