Joris Vermassen tekent cartoons voor De Standaard. De aanslag op Charlie Hebdo raakte hem diep. Zijn interesse in de gespannen relatie tussen de 'heilige' tekst en het 'goddeloze' beeld leidde tot dit boek. Vermassen bekijkt het conflict in een bredere context. Tekst en beeld vormen de inzet van een voortdurende strijd tussen religieuze, politieke en culturele krachten. Imams staan niet alleen met hun veroordeling van afbeeldingen, ook voor schrijvers is het beeld vaak taboe: prentjes zijn goed genoeg voor strips en kinderboeken, maar in romans hinderen ze de verbeelding van de lezer. Beeldende kunstenaars staan dan weer huiverig tegenover literaire teksten, bang dat hun beelden worden herleid tot een illustratie.
In een genuanceerd, soms grappig en bijwijlen zeer persoonlijk verhaal analyseert Vermassen de oorzaken van het conflict, ontkracht hij de vooroordelen en gaat hij op zoek naar een verzoening in de praktijk. Overtuigend toont hij aan dat tekst en beeld geen vijanden zijn, maar vrienden die vruchtbaar kunnen samenwerken. In deze gepolariseerde tijden is het een welkome boodschap.
In een genuanceerd, soms grappig en bijwijlen zeer persoonlijk verhaal analyseert Vermassen de oorzaken van het conflict, ontkracht hij de vooroordelen en gaat hij op zoek naar een verzoening in de praktijk. Overtuigend toont hij aan dat tekst en beeld geen vijanden zijn, maar vrienden die vruchtbaar kunnen samenwerken. In deze gepolariseerde tijden is het een welkome boodschap.
