Ik heb de enige persoon die het meeste voor mij betekent in mijn leven gekwetst. De enige vrouw van wie ik ooit heb gehouden. Ik liet de drugs, alcohol en het party leven de baas over mij spelen. Ik had haar maar verscheurde nadien haar hart in duizend stukken.
Sindsdien heb ik met heel wat mensen talloze nachten doorgebracht met zinloze seks. Ik liet ze achter vol verlangen en smekend naar meer. Sommigen noemen me zelfs de duivel; zielloos.
Ze kijken en oordelen, maar er is één ding dat niemand weet. Ik wil meer dan dit leven als stripper en de nachtelijke avonturen. Het lang en gelukkig leven. Ik wil liefde en alles wat daarbij hoort; zo erg dat het nooit ophoudt. Het probleem is... Ik wil het alleen met haar.
Onyx.
Ze weigert de mijne te zijn... opnieuw. Ze is slim en het doet zo verdomd veel pijn toen ik haar hart bewaakte terwijl ze de mijne uit mijn gespierde borst rukte. Ik kan niet zeggen dat ik het haar kwalijk neem. Ik was altijd een stomme klootzak geweest als het ging om de emoties van een vrouw, vooral om de hare.
Ze wilt me net zoveel zien lijden als wat ik haar heb aangedaan. Me breken en me zien sterven aan haar verdomde voeten. Ze wilt me vertrappelen totdat ik niet meer kan ademen. Maar ik zal haar laten doen, want het doet veel minder pijn dan haar niet om me heen te hebben.
Ik zal voor niets stoppen om haar terug de mijne te maken. De pijn maakt me alleen maar harder. Het voedt mijn woede en geeft me een reden om te leven... met haar.