Dat Jan Brokken een innige band heeft met het Russische werd al heel duidelijk uit zijn boek ‘De Kozakkentuin’. In ‘Het ballingenhotel’ zijn twee verhalen gebundeld uit ‘De zee van vroeger’, over Russische ballingen die een grote indruk maakten op de jeugdige ik-figuur van deze perfecte verhalen. Zo spreekt een oude man in een van de verhalen: ‘Ach,’ zei hij, met adellijke ernst, ‘ik ben als het oude Europa, ik besta nog wel, maar wie ziet me nog?’ Erg mooi!
