Het begint bijna een spelletje te worden, denken de inspecteurs van de afdeling Moordzaken in Oslo mismoedig, wanneer zij op een kleine binnenplaats achter oude vuilnisemmers nu al het derde lijk op rij aantreffen. Ook nu weer wordt onder het lichaam van de dode man een kattebelletje gevonden, waarop met kinderlijke potloodletters een regel uit een wiegelied staat geschreven: Nog slapen berk en heide, rozen, hyacinten. De woorden sluiten aan bij de papiertjes die zij bij de vorige lijken hebben gevonden. Wiegeliederen hebben de taak om de toehoorders ervan een aangename nachtrust te garanderen. De wiegeliederen uit dit boek bezorgen hoofdinspecteur Ingeborg Myklebust en inspecteur Cato Isaksen echter menige slapeloze nacht.
