De 26-jarige tweelingzussen Esther en Ruth doen alles samen, ze praten zelfs in de wij-vorm en hebben nauwelijks contact met anderen. De band tussen de twee is zo hecht en exclusief dat ze de buitenwereld als een droom ervaren. Tijdens het laatste jaar van de Eerste Wereldoorlog besluiten ze met de boot vanuit Engeland naar Frankrijk te gaan om de soldaten aan het front te verzorgen. Hiermnee komt een abrubt einde aan hun beschermde leven. Ze horen het lawaai en gebulder van de kanonnen en worden direct geconfronteerd met de verschrikkingen van de loopgravenoorlog. Hun ervaringen aan het front worden afgewisseld met verhalen van kennissen, bedienden, hun lerares en hun vader. Zo ontstaat een aangrijpend portret van de twee zussen, van hun jeugd en de rol die de dood van hun moeder en hun broer daarin speelt.
