Naast drankzucht is depressie wellicht de grootste bezoeking voor wereldberoemde Amerikaanse schrijvers. In de zomer van 1985 werd bij William Styron een depressie in een vergevorderd stadium geconstateerd. Deze uitte zich in apathie, wanhoop en het ontbreken van het vermogen om te praten of lopen. Styrons worsteling bereikte het hoogtepunt toen hij op het punt stond zelfmoord te plegen. Nog net op tijd werd hij opgenomen in een inrichting voordat het duister bezit van hem nam.
In dit moedige boek registreert Styron minutieus en meedogenloos zijn ziekte, maar ook zijn herstel. Hij kijkt zijn eigen demonen recht in de ogen in een relaas dat uiterst herkenbaar zal zijn ook voor de gelukkige lezer die niet aan depressies lijdt.
