De Amsterdamse beurs, gehuisvest op het befaamde adres Beursplein 5, is geliefd bij Nederlanders die er geld verdienen, maar gehaat bij degenen die er hun kapitaal verliezen. Het machtige symbool van de Nederlandse handelsgeest en graadmeter van de Nederlandse economie, is ouder dan de Dam, behoort tot het nationale erfgoed, maar leeft als nooit tevoren en staat nog elke dag in het centrum van de belangstelling.
Dat komt omdat ze zich elke keer weer weet aan te passen aan de eisen van de snel veranderende tijd. En nooit waren de ontwikkelingen zo turbulent als in de afgelopen vijftig jaar, zo laat Peter de Waard zien in zijn fenomenale moderne geschiedenis van de effectenhandel in de hoofdstad.
De old boys organisatie professionaliseerde na een reeks schandalen en crises. Beleggen veranderde van de bezigheid van een kleine elite tot een heuse volkssport. Beursvloer, hoekmannen en commissionairs maakten plaats voor kantoren, schermen en apps. Er vond een wonderbaarlijke (en niet altijd onschuldige) vermenigvuldiging plaats van het aantal financiële producten. En door de mondialisering veranderde de Amsterdamse beurs van een lokale vereniging in een belangrijk multinational. De Waard schreef het uiterst spannend en levendig op na vele interviews en uitgebreid archiefonderzoek.
De kerntaak van de beurs is intussen nooit veranderd: zij is er om bedrijven te helpen investeringen te doen ter meerdere eer en glorie van de algehele welvaart. Direct of indirect – via pensioenfondsen en verzekeraars – is iedereen inmiddels van de koersontwikkelingen op de beurs afhankelijk. Te afhankelijk misschien? Hoe kwetsbaar is de moderne beurs voor nieuwe crises? Kan zij ook de komende vijftig jaar haar kerntaak vervullen?
Dat komt omdat ze zich elke keer weer weet aan te passen aan de eisen van de snel veranderende tijd. En nooit waren de ontwikkelingen zo turbulent als in de afgelopen vijftig jaar, zo laat Peter de Waard zien in zijn fenomenale moderne geschiedenis van de effectenhandel in de hoofdstad.
De old boys organisatie professionaliseerde na een reeks schandalen en crises. Beleggen veranderde van de bezigheid van een kleine elite tot een heuse volkssport. Beursvloer, hoekmannen en commissionairs maakten plaats voor kantoren, schermen en apps. Er vond een wonderbaarlijke (en niet altijd onschuldige) vermenigvuldiging plaats van het aantal financiële producten. En door de mondialisering veranderde de Amsterdamse beurs van een lokale vereniging in een belangrijk multinational. De Waard schreef het uiterst spannend en levendig op na vele interviews en uitgebreid archiefonderzoek.
De kerntaak van de beurs is intussen nooit veranderd: zij is er om bedrijven te helpen investeringen te doen ter meerdere eer en glorie van de algehele welvaart. Direct of indirect – via pensioenfondsen en verzekeraars – is iedereen inmiddels van de koersontwikkelingen op de beurs afhankelijk. Te afhankelijk misschien? Hoe kwetsbaar is de moderne beurs voor nieuwe crises? Kan zij ook de komende vijftig jaar haar kerntaak vervullen?
