In zijn nieuwste, provocerende boek pleit Edward de Bono voor een Nieuwe Renaissance van het denken die de oude, vastgeroeste denkpatronen, waarmee wij de problemen van morgen niet kunnen oplossen, moet vervangen.
Het traditionele denken vergelijkt de auteur met een rots. Een rots is massief, permanent en hard (zo stevig als een rots). De Bono stelt daar tegenover een nieuwe, 'vloeiende logica'. Water is even reëel als een rots, maar is niet massief of hard. Het permanente karakter van water wordt niet door zijn vorm gedefinieerd.
Rotsvaste logica is de basis van ons traditionele logisch redeneren, met zijn permanente categorieën, identiteiten en contradicties. Vloeiende logica is de basis van de logica van de waarneming. Tot voor kort hadden we geen idee hoe de waarneming werkt. We beginnen nu de perceptie te begrijpen in termen van de werkwijze van de hersenen.