Toen hij en zijn broer en zus nog jong waren, kwamen zijn ouders om bij een auto-ongeluk. Sam, de verteller van Het grote verlangen, ontmoet zijn broer en zus vele jaren later weer. Het blijkt dat ze ver van elkaar zijn verwijderd. Ieder is opgegroeid in een andere omgeving en ieder gaat op een andere wijze om met het verdriet. Het grote verlangen werd in 1992 bekroond met de AKO Literatuurprijs.
Interessante flap: doordat hun ouders bij een verkeersongeval om het leven komen, worden de tweeling Lisa en Sam en hun broer Raph wees. Ze komen in andere pleeggezinnen en treffen elkaar 9 jaar later als ze volwassen zijn. Sam is de vertellende figuur: afwachtend, emotieloos, analytisch en zonder jeugdherinneringen. Zijn blik bepaalt grotendeels de toon van het boek. Het plot is verrassend, waardoor je met nieuwe ogen nadenkt over wat je daarvoor hebt gelezen. Werkelijk waar prachtige zinnen & schrijfstijl., maar over het hele boek gezien voor mij iets te filosofisch. 3*