Sei Shonagon was een hofdame in het tiende-eeuwse Japan, de hoogtijdagen van het keizerlijk hof. Ze tekende alles op wat haar aantrok of afstootte in haar omgeving en schetst zo een uniek portret van een gesloten wereld waarin poëzie, de liefde en een hoogontwikkeld gevoel voor ritueel de toon aangeven. Met de nodige spot karakteriseert ze de hovelingen die haar omringen; fijngevoelig beschrijft ze haar eigen avontuurtjes, haar teleurstellingen en het verstrijken van de seizoenen. Ze klinkt vaak vertrouwd en ondeugend en houdt van lijstjes zoals we die nu ook kunnen maken, maar dan mooier en exotischer:
Dingen waarvan je hart sneller gaat kloppen
- Mussen met jongen
- Een plek voorbijlopen waar kleine kinderen zitten te spelen
- In een Chinese spiegel kijken die wat beslagen is
- Een jonge edelman die halthoudt met zijn koets om iets te vragen
- Je wast je haar, maakt je op en trekt kleren aan die heerlijk geuren naar wierook. Ook als je ergens zit waar niemand in het bijzonder je ziet, geeft het je een zalig gevoel vanbinnen
- Op een avond waarop je een bezoeker verwacht, springt je hart al op door het gekletter van regen en het gerammel van de wind
