‘Ik heb absoluut mijn buik vol van literaire lieden en wil nooit meer iets met ze te maken hebben,’ schreef de grote romantische dichter John Keats in 1817. In de geest daarvan neemt Arie Storm de literaire wereld en de literatuur van nu op de hak. Vele grootheden passeren de revue, maar eveneens tal van minder belangrijke personages. Ook over zijn eigen gevoelens en ideeën licht Storm ons uitvoerig in.
Dit boek biedt een beeld van de literatuur dat in elk opzicht eerlijk en onthullend is. Het horrortheater van de Nederlandse literatuur is een hartstochtelijk, vaak geestig maar soms ook woedend essay in de vorm van een gloedvolle roman. Scherp, geniaal en scandaleus.
Arie Storm (1963) schreef onder meer de romans Luisteren hoe huizen ademen, Maans stilte, Het laatste testament van Frans Kellendonk en Een diadeem van dauw. Ook vertaalde hij de biografie van Alfred Hitchcock door Peter Ackroyd, romans van John Banville en A Moveable Feast (Parijs is een feest) van Ernest Hemingway.
Over Luisteren hoe huizen ademen:
‘Een bezielde getuigenis van hoe een leven met literatuur een beter leven is.’
Persis Bekkering, de Volkskrant
Over Het laatste testament van Frans Kellendonk:
‘Tot je, daartoe verleid door Storm, (…) weer beseft dat hoogliterair en onderhoudend magnifiek samen kunnen gaan.’
Jeroen Vullings, Vrij Nederland
Over Een diadeem van dauw:
‘Krachtige literaire fictie.’
Thomas de Veen, NRC Handelsblad
Dit boek biedt een beeld van de literatuur dat in elk opzicht eerlijk en onthullend is. Het horrortheater van de Nederlandse literatuur is een hartstochtelijk, vaak geestig maar soms ook woedend essay in de vorm van een gloedvolle roman. Scherp, geniaal en scandaleus.
Arie Storm (1963) schreef onder meer de romans Luisteren hoe huizen ademen, Maans stilte, Het laatste testament van Frans Kellendonk en Een diadeem van dauw. Ook vertaalde hij de biografie van Alfred Hitchcock door Peter Ackroyd, romans van John Banville en A Moveable Feast (Parijs is een feest) van Ernest Hemingway.
Over Luisteren hoe huizen ademen:
‘Een bezielde getuigenis van hoe een leven met literatuur een beter leven is.’
Persis Bekkering, de Volkskrant
Over Het laatste testament van Frans Kellendonk:
‘Tot je, daartoe verleid door Storm, (…) weer beseft dat hoogliterair en onderhoudend magnifiek samen kunnen gaan.’
Jeroen Vullings, Vrij Nederland
Over Een diadeem van dauw:
‘Krachtige literaire fictie.’
Thomas de Veen, NRC Handelsblad
