als ik niet zo vaak m'n stoeltje zou verzetten. Want
dat doe ik. Van de ene plek naar het andere hoekje,
omdat het uitzicht steeds anders is en ik van alles
zo geniet, dat ik er soms onrustig van word. Maar
onrust ebt, net als haast, weg in het tijdloze vredige
van deze omgeving.'
Het is 1988 als Tineke Beishuizen besluit een
huisje op een Franse heuvel aan te schaffen.
Na vier weken 'proefgedraaid' te hebben in een
oppashuisje is Tineke om: ze wil haar drukke
stadse leven kunnen afwisselen met het leven in
een pittoresk Frans dorpje.