Er wordt wel gezegd dat mensen niet meer zo gelovig zijn. Dat de kerk en haar Boek versleten zijn. Dat mensen zelf wel kunnen bepalen wat geloof is en dat ze hun eigen goede gevoel in elkaar kunnen knutselen. Maar Margriet van der Kooi ziet als pastor in het ziekenhuis en in de psychiatrie dat mensen een groot verlangen hebben naar stevige ondergrond, naar richting en koers. De God in wie de christelijke kerk gelooft, is een God die spreekt. Vanuit dat vertrouwen spreekt zij met de mensen die op haar pad komen. Dit boek is een vervolg op haar succesvolle 'Pelgrims en zwervers'. Opnieuw doet de auteur verslag van bijzondere ontmoetingen en gesprekken en laat ze iets doorklinken van de manier waarop we hierin Gods stem kunnen verstaan.
