Toen Herwig Van Hove twintig jaar was en in het ouderlijk huis ontbeet, gaf zijn moeder hem naderhand een te betalen onkostennota. Al snel leerde hij dan ook op eigen benen staan, en floreerde de man met de meest sympathieke embonpoint van Brabant decennialang als televisiegezicht, recensent, professor en auteur. De kranige tachtiger blikt een laatste keer achter- en voor[1]uit, in een boek vol rede en recepten. Een boek waarin te leren valt hoe je welke delen van het varken het best bereiden kan, waarom vriendschap belangrijker is dan religie, en hoe hij zijn eigen kist voor de grote reis zelf bedacht, ontwierp en de vervaardiging ervan begeleidde.
