Gedachten zijn vrij.
Zeker die van de illustratrice Eva Mouton.
Ze dartelen, ravotten, vallen, staan weer op, en ze snijden.
Ze snijden diep, ze snijden hout.
Ze tonen ons wie we zijn.
Me too, moet Eva Mouton gedacht hebben, want na Augustinus, Schopenhauer, Nietzsche en Wolinski bundelt nu ook zij haar gedachten, en wel die van de afgelopen vijf jaar.
Haar autobiografisch neergetekende gedachten verschenen en verschijnen wekelijks in De Standaard Weekblad.
Allen verdwalen wij een beetje in de wereld, vanaf nu kan het ook in dit speels vormgegeven lustrumboek.
Zeker die van de illustratrice Eva Mouton.
Ze dartelen, ravotten, vallen, staan weer op, en ze snijden.
Ze snijden diep, ze snijden hout.
Ze tonen ons wie we zijn.
Me too, moet Eva Mouton gedacht hebben, want na Augustinus, Schopenhauer, Nietzsche en Wolinski bundelt nu ook zij haar gedachten, en wel die van de afgelopen vijf jaar.
Haar autobiografisch neergetekende gedachten verschenen en verschijnen wekelijks in De Standaard Weekblad.
Allen verdwalen wij een beetje in de wereld, vanaf nu kan het ook in dit speels vormgegeven lustrumboek.
