Clara Hofstede is enig kind en probeert haar ouders bij elkaar te houden. Hierdoor wordt ze geheel op zichzelf teruggeworpen en beleeft ze haar kindertijd maar nauwelijks. Hoe vergaat het haar nu ze terugblikt op haar leven? In een sobere en transparante stijl schrijft Jan Siebelink over liefde, loyaliteit en lijden.
Ik heb het boek in hoog tempo uitgelezen alhoewel het verhaal me niet heeft geraakt was ik wel benieuwd hoe het telkens weer verder zou gaan. Veel verwijzingen naar Eline Vere, ook het taalgebruik gaat die tijd op. Ik twijfel over mijn waardering, maar Clara blijft wel in m’n hoofd zitten, dus ben ik toch voor 4 * gegaan. Ik heb de hiervoor geschreven recensies gelezen en ook die lopen nogal uiteen, ik kan me dat ook wel voorstellen. Al bij al een goed verhaal, gecompliceerd, over een mooi persoon die helaas vreselijk met zichzelf in de knoop zit.