'De goudvissen hebben hun jongen opgevreten.' Met die inmiddels klassiek geworden beginzin opent Het meesterstuk. Deze roman schetst, onder een voortdurend wisselende belichting, de levensgang van de ambitieuze kunstschilder Johan Steenkamer, een niets en niemand ontziende charmeur. Het verhaal is gebaseerd op de dramatische structuur van Mozarts Don Giovanni. Aan het slot presenteert Johan tijdens de feestelijke opening van een groots opgezette overzichtstentoonstelling van zijn werk zijn meesterstuk: het is niet minder dan een briljante artistieke overwinning op de weerbarstige levensmaterie, maar het is ook een nederlaag. En hij sleurt anderen in zijn val mee...
Dit boek heeft mij getroffen door de klinische en tegelijk empathische wijze waarop familierelaties worden geanalyseerd. De eigenlijke katalysator voor een ontbindende relatie bevindt zich halfweg het boek, met het overlijden van de dochter van de hoofdrolspelers. De wijze waarop dit proces wordt beschreven hoort bij de intiemste en meest ontroerende passages die ik ooit heb gelezen.
En vormt bij mij de herinnering aan een van de mooiste boeken die ik heb gelezen.