'Zonder schaduw geen besef van het licht'
Engeland, jaren '50
Een perron
Een vrouw
Een man
Spreken elkaar niet
Raken elkaar diep
Zonder het te weten
Twee onbekenden bewegen elkaar over het spoor van donker en licht. De manier waarop ze elkaar bewegen ontvouwt zich op bijzondere wijze. Elke dag, van de negen dagen waarin Het perron zich afspeelt, wordt in meer detail beschreven. Hierdoor leer je de hoofdpersonen langzaam, als in een ontmoeting met een vreemde, steeds beter kennen.
De vrouw kijkt iedere ochtend uit naar haar trein vanaf haar vaste plek op het perron. Daar fantaseert ze over de levens van haar perrongenoten. Waar reist zij naartoe? En kan verbeelding haar daar helpen? Tot hoe ver durft zij de herinneringssporen naar haar jeugd te volgen?
De man reist voor het eerst met de trein en bezoekt zijn zieke moeder. Hij vraagt zich af wie zij is. Kent hij haar wel? En zij hem? Bezit hij de moed haar te laten zien wie hij werkelijk is?
Gaandeweg voelen beide reizigers hoeveel hun woordeloze verbinding voor hen betekent.
Het perron is een roman over de genezende kracht van een korte ontmoeting.
*
***** ‘Prachtige schrijfstijl. Elke handeling, gedachte en gebeurtenis wordt zo mooi weergegeven dat het bijna poëtisch is.’ Hebban.nl, @boekenwaarjeblijvanwordt
*
**** ‘In meerdere opzichten een mooi boek. De debuutroman van Sofie Smit is niet alleen een goed opgezet en uitgewerkt verhaal, het is ook nog eens bijzonder fraai vormgegeven.‘ De Leesclub van Alles, Jan Koster
*
***** Dromerige schrijfstijl, met een sterk observerende blik. Hebban.nl Sandra Bernart
*
‘Dit is geen boek om snel te lezen. Ik lees elke dag een paar pagina’s, want het is poëzie. Een pareltje.’
*
‘Ik vond het heel indrukwekkend en mooi.’
*
‘Wat heeft dit boek veel voor me en met me gedaan.’
*
‘Na het lezen van dit verhaal loopt een traan over mijn wang… Vanwege de timing, herkenning, stof tot nadenken en dankbaarheid.’
*
‘Knap boek, mooi geschreven, mooi verhaal, goede opbouw naar een climax en mooie vormgeving! Chapeau!‘
*
‘Onze leesclub was onder de indruk. Het is een prachtig boek. Kwetsbaar, bijzonder, een juweeltje. Een aanrader!‘
*
‘Dit boek is zo ontzettend mooi! Het raakt me.‘
*
Het verhaal bevat verschillende symbolieken. Zoals de verbranding van zwarte kolen uit diepe aardlagen de trein in beweging brengt en vaste brokken weet te transformeren tot onbegrensde, witte stoom. Het staat voor het doorleven van onze pijn, die onze brandstof is om te kunnen groeien en onszelf vrijer te maken. Zo raken de vrouw en de man elkaars donkere kanten aan, stuwen ze elkaar voort en ontsteken ze elkaars licht.
Engeland, jaren '50
Een perron
Een vrouw
Een man
Spreken elkaar niet
Raken elkaar diep
Zonder het te weten
Twee onbekenden bewegen elkaar over het spoor van donker en licht. De manier waarop ze elkaar bewegen ontvouwt zich op bijzondere wijze. Elke dag, van de negen dagen waarin Het perron zich afspeelt, wordt in meer detail beschreven. Hierdoor leer je de hoofdpersonen langzaam, als in een ontmoeting met een vreemde, steeds beter kennen.
De vrouw kijkt iedere ochtend uit naar haar trein vanaf haar vaste plek op het perron. Daar fantaseert ze over de levens van haar perrongenoten. Waar reist zij naartoe? En kan verbeelding haar daar helpen? Tot hoe ver durft zij de herinneringssporen naar haar jeugd te volgen?
De man reist voor het eerst met de trein en bezoekt zijn zieke moeder. Hij vraagt zich af wie zij is. Kent hij haar wel? En zij hem? Bezit hij de moed haar te laten zien wie hij werkelijk is?
Gaandeweg voelen beide reizigers hoeveel hun woordeloze verbinding voor hen betekent.
Het perron is een roman over de genezende kracht van een korte ontmoeting.
*
***** ‘Prachtige schrijfstijl. Elke handeling, gedachte en gebeurtenis wordt zo mooi weergegeven dat het bijna poëtisch is.’ Hebban.nl, @boekenwaarjeblijvanwordt
*
**** ‘In meerdere opzichten een mooi boek. De debuutroman van Sofie Smit is niet alleen een goed opgezet en uitgewerkt verhaal, het is ook nog eens bijzonder fraai vormgegeven.‘ De Leesclub van Alles, Jan Koster
*
***** Dromerige schrijfstijl, met een sterk observerende blik. Hebban.nl Sandra Bernart
*
‘Dit is geen boek om snel te lezen. Ik lees elke dag een paar pagina’s, want het is poëzie. Een pareltje.’
*
‘Ik vond het heel indrukwekkend en mooi.’
*
‘Wat heeft dit boek veel voor me en met me gedaan.’
*
‘Na het lezen van dit verhaal loopt een traan over mijn wang… Vanwege de timing, herkenning, stof tot nadenken en dankbaarheid.’
*
‘Knap boek, mooi geschreven, mooi verhaal, goede opbouw naar een climax en mooie vormgeving! Chapeau!‘
*
‘Onze leesclub was onder de indruk. Het is een prachtig boek. Kwetsbaar, bijzonder, een juweeltje. Een aanrader!‘
*
‘Dit boek is zo ontzettend mooi! Het raakt me.‘
*
Het verhaal bevat verschillende symbolieken. Zoals de verbranding van zwarte kolen uit diepe aardlagen de trein in beweging brengt en vaste brokken weet te transformeren tot onbegrensde, witte stoom. Het staat voor het doorleven van onze pijn, die onze brandstof is om te kunnen groeien en onszelf vrijer te maken. Zo raken de vrouw en de man elkaars donkere kanten aan, stuwen ze elkaar voort en ontsteken ze elkaars licht.
