“Landelijke kranten en actualiteitenrubrieken op televisie namen onmiddellijk mijn primeur over. Achter elkaar ging de telefoon. Onbekenden feliciteerden me, wensten de wethouder dood, en gooiden de hoorn op de haak. Ik leefde in een roes.”
Hebben journalisten schonere handen dan politici? Dat is een vraag die Het Persriool niet beantwoordt, maar wel aan de lezer stelt. Wie een zwaar boek verwacht, heeft het mis. Het Persriool is soms aandoenlijk, dan weer absurd, en altijd meeslepend.