Cyriel Buysse (1859-1932) was een belangrijke Vlaamse naturalistische auteur. Behalve romans schreef hij verhalen, gedichten en toneel. Hij was medeoprichter van het toonaangevend tijdschrift 'Van Nu en Straks' en, samen met onder meer Louis Couperus, van het tijdschrift 'Groot Nederland'.
Over zijn schrijven zei hij in een vraaggesprek met E. d'Oliveira:
"Een bedoeling heb ik met mijn werken nooit gehad. Ik geloof werkelijk, dat er bij mij heel weinig achter zit. U moet mijn werk nemen zoals het is, zonder bijbedoeling. Wel getrokken uit dingen die om mij heen gebeurd zijn - ik zit hier midden in mijn onderwerpen - maar zonder de bedoeling om met het schrijven iets te bereiken. Ik geloof, dat op mij wel toepasselijk is de formule 'l'art pour l'art'. De mensen hebben er wel eens politieke bedoelingen in gezien. Eén ding is waar, ik ben helemaal niet een vriend van de klerikalen. Die hebben telkens veel aan mijn werk af te keuren gehad en van hen heb ik een geweldige tegenkanting ondervonden. Ik ben voor mijn globale werken in de ban geslagen. Mijn naam is om zo te zeggen in de ban."
Over zijn debuutroman 'Het recht van de sterkste' in het bijzonder verklaarde hij in datzelfde gesprek:
"'Het recht van de sterkste' is bepaaldelijk onder de invloed van Zola geschapen. Ik bedoel natuurlijk niet, dat ik geïmiteerd heb, maar wel dat het procedé, de visie van Zola, is toegepast op deze lui en deze toestanden. Ik voelde daar veel voor in die tijd, nu minder... Maar aan de wetenschappelijke tendens, bijvoorbeeld aan de kwestie van de herediteit, die bij Zola zo op de voorgrond treedt, hecht ik helemaal niet. Dat is mij veel te gewild. Wat ik mooi vind, dat is de gang die in zijn werk zit, het lyrisme in een boek als 'Germinal', de kolossale beweging van de massa's, het epos van een boek als 'l'Assommoir'."
Over zijn schrijven zei hij in een vraaggesprek met E. d'Oliveira:
"Een bedoeling heb ik met mijn werken nooit gehad. Ik geloof werkelijk, dat er bij mij heel weinig achter zit. U moet mijn werk nemen zoals het is, zonder bijbedoeling. Wel getrokken uit dingen die om mij heen gebeurd zijn - ik zit hier midden in mijn onderwerpen - maar zonder de bedoeling om met het schrijven iets te bereiken. Ik geloof, dat op mij wel toepasselijk is de formule 'l'art pour l'art'. De mensen hebben er wel eens politieke bedoelingen in gezien. Eén ding is waar, ik ben helemaal niet een vriend van de klerikalen. Die hebben telkens veel aan mijn werk af te keuren gehad en van hen heb ik een geweldige tegenkanting ondervonden. Ik ben voor mijn globale werken in de ban geslagen. Mijn naam is om zo te zeggen in de ban."
Over zijn debuutroman 'Het recht van de sterkste' in het bijzonder verklaarde hij in datzelfde gesprek:
"'Het recht van de sterkste' is bepaaldelijk onder de invloed van Zola geschapen. Ik bedoel natuurlijk niet, dat ik geïmiteerd heb, maar wel dat het procedé, de visie van Zola, is toegepast op deze lui en deze toestanden. Ik voelde daar veel voor in die tijd, nu minder... Maar aan de wetenschappelijke tendens, bijvoorbeeld aan de kwestie van de herediteit, die bij Zola zo op de voorgrond treedt, hecht ik helemaal niet. Dat is mij veel te gewild. Wat ik mooi vind, dat is de gang die in zijn werk zit, het lyrisme in een boek als 'Germinal', de kolossale beweging van de massa's, het epos van een boek als 'l'Assommoir'."
