In de jaren vijftig is een huwelijksleven pas compleet als er kinderen zijn. Dus komt er een kind, een dochter. Maar niet het meisje waarop de ouders hoopten, geen kind om mee te pronken, eerder een om je voor te schamen. Haar ouders zijn bang voor het onbereikbare wezen dat niemand nodig lijkt te hebben. Ze zien niet hoe dit meisje zich ervan bewust is te leven in een wereld waarvan de gebruiksaanwijzing ontbreekt. In Het scheve meisje vindt Yvon Né woorden voor de manier waarop een kind van tussen de 2 en 11 kijkt, leeft en voelt. Een kind dat de dingen om zich heen op een eigen manier interpreteert om de wereld hanteerbaar te maken en daarin door haar omgeving niet begrepen wordt. Een roman die ons het kind weer laat ontdekken. Hartveroverend en ontroerend.
