Geen Nederlandse moord is zo bekend als die op Marianne Vaatstra. Een moordzaak die veertien jaar lang niet uit de media is geweest. De moord leek nooit meer opgelost te worden. Eind goed, al goed, want door het jarenlange werk van honderden nijvere rechercheurs en een miljoenen verslindend DNA onderzoek werd uiteindelijk de dader gepakt. Geen asielzoekers, maar een alledaagse veeboer uit het nabije Oudwoude. Het vaderland kon opgelucht adem halen. In 'Het verboden Dagboek van Maaike Vaatstra' nemen de schrijvers u mee op een zoektocht aan het einde waarvan het wettig en overtuigend bewijs van de echte moordenaars klip en klaar wordt aangetoond. Moordenaars, meervoud.
Wim Dankbaar dook 5 jaar geleden in de Vaatstra zaak en ontdekte een justitieel web van list en bedrog. Van pure ambtsmisdrijven. Leugens, verdraaiingen en eindeloos gespin van 100% desinformatie. Over zijn research publiceerde hij uitgebreid op zijn weblog. Hij vond in de moeder van Marianne, en aanvankelijk ook de vader, een trouwe bondgenoot. Bij Justitie stuitte hij vooral op gesloten deuren en volstrekt misplaatste arrogantie. In de media, onder aanvoering van Peter R. de Vries, werd hij zonder wederhoor afgebrand, met de grond gelijkgemaakt als de stuitend walgelijke complotidioot die spoken ziet. Aangespannen rechtszaken en kort geding procedures, waarin ook een verbod op dit boek werd gevraagd, werden zijn deel.
In het voorjaar van 2013 wordt Dankbaar benaderd door collega-entrepreneur Hans Mauritz, die zijn werk al jaren volgt. Deze bourgondische Brabander, auteur van onder meer "De Oordopjesmoord", blijkt er nogal onorthodoxe onderzoeksmethoden op na te houden. Hij weet deuren te openen die voor anderen gesloten blijven. De combinatie met Dankbaar's research levert een gouden samenwerking op met tal van synergetische effecten, resulterend in dit boek, dat uiteindelijk, met harde bewijzen en al, het ware verhaal blootlegt. 'Het Verboden Dagboek van Maaike Vaatstra' vertelt hoe, en waar, doorgedraaide asielzoekers Marianne verkrachtten, vermoordden en haar lichaam in een weiland dumpten. En vervolgens een heimelijke vrijgeleide kregen van ons eigen Justitie.
Het boek is daarom vooral een onthutsende aanklacht tegen Justitie dat de nabestaanden en de rest van Nederland 13 jaar lang beloog en bedroog op kosten van de gemeenschap. Getuigen die hun burgerplicht deden, werden genegeerd, geïntimideerd, gepsychiatriseerd of anderszins kapot gemaakt. Hele gezinnen werden uit elkaar gespeeld. De kroon op het bedrog werd de veroordeling van Jasper Steringa met een valse DNA-match en dito bekentenis. Lees en huiver hoe de ware toedracht van Marianne's moord zich ontvouwt in dit onthullende, schokkende relaas.
De titel van het boek is geënt op de commotie die ontstond nadat de familie van Maaike Terpstra (voorheen Vaatstra) met geweld het oorspronkelijke dagboek van Maaike absoluut niet in de publiciteit wilden hebben. Vele maanden later volgde er zelfs een kort geding dat uiteindelijk een verbod op integrale weergave van Maaike's dagboek opleverde. Niettemin zijn nagenoeg alle elementen er van op andere wijzen dan direct via het dagboek tot de auteurs gekomen. De strekking er van is even gruwelijk als ontluisterend. (meer info op www.HetVerbodenDagboek.nl)
Wim Dankbaar dook 5 jaar geleden in de Vaatstra zaak en ontdekte een justitieel web van list en bedrog. Van pure ambtsmisdrijven. Leugens, verdraaiingen en eindeloos gespin van 100% desinformatie. Over zijn research publiceerde hij uitgebreid op zijn weblog. Hij vond in de moeder van Marianne, en aanvankelijk ook de vader, een trouwe bondgenoot. Bij Justitie stuitte hij vooral op gesloten deuren en volstrekt misplaatste arrogantie. In de media, onder aanvoering van Peter R. de Vries, werd hij zonder wederhoor afgebrand, met de grond gelijkgemaakt als de stuitend walgelijke complotidioot die spoken ziet. Aangespannen rechtszaken en kort geding procedures, waarin ook een verbod op dit boek werd gevraagd, werden zijn deel.
In het voorjaar van 2013 wordt Dankbaar benaderd door collega-entrepreneur Hans Mauritz, die zijn werk al jaren volgt. Deze bourgondische Brabander, auteur van onder meer "De Oordopjesmoord", blijkt er nogal onorthodoxe onderzoeksmethoden op na te houden. Hij weet deuren te openen die voor anderen gesloten blijven. De combinatie met Dankbaar's research levert een gouden samenwerking op met tal van synergetische effecten, resulterend in dit boek, dat uiteindelijk, met harde bewijzen en al, het ware verhaal blootlegt. 'Het Verboden Dagboek van Maaike Vaatstra' vertelt hoe, en waar, doorgedraaide asielzoekers Marianne verkrachtten, vermoordden en haar lichaam in een weiland dumpten. En vervolgens een heimelijke vrijgeleide kregen van ons eigen Justitie.
Het boek is daarom vooral een onthutsende aanklacht tegen Justitie dat de nabestaanden en de rest van Nederland 13 jaar lang beloog en bedroog op kosten van de gemeenschap. Getuigen die hun burgerplicht deden, werden genegeerd, geïntimideerd, gepsychiatriseerd of anderszins kapot gemaakt. Hele gezinnen werden uit elkaar gespeeld. De kroon op het bedrog werd de veroordeling van Jasper Steringa met een valse DNA-match en dito bekentenis. Lees en huiver hoe de ware toedracht van Marianne's moord zich ontvouwt in dit onthullende, schokkende relaas.
De titel van het boek is geënt op de commotie die ontstond nadat de familie van Maaike Terpstra (voorheen Vaatstra) met geweld het oorspronkelijke dagboek van Maaike absoluut niet in de publiciteit wilden hebben. Vele maanden later volgde er zelfs een kort geding dat uiteindelijk een verbod op integrale weergave van Maaike's dagboek opleverde. Niettemin zijn nagenoeg alle elementen er van op andere wijzen dan direct via het dagboek tot de auteurs gekomen. De strekking er van is even gruwelijk als ontluisterend. (meer info op www.HetVerbodenDagboek.nl)
