Peter Delpeut is al sinds zijn studententijd een bewonderaar van de Litouws-Amerikaanse cineast Jonas Mekas. Op zijn boekenplank, op grijpafstand naast zijn bureau, staat het standaardwerk Movie Journal, dat Jonas Mekas bijna een halve eeuw geleden schreef. Totdat hij in juni 2018 wordt opgeschrikt door een artikel in The New York Review of Books. Historicus Michael Casper beweert dat Mekas bepaalde gebeurtenissen in het Litouwen van de Tweede Wereldoorlog bewust is vergeten of verkeerd heeft voorgesteld. Van de ene dag op de andere is Mekas de zoveelste gevallen engel in een lange rij van culturele beroemd heden die door hun ‘oorlogsverleden’ werden achtervolgd. Het overkwam Günter Grass, Paul de Man, Emil Nolde en recent nog in Nederland de dichter Lucebert. Wat te doen? Het artikel voor waar aannemen en teleur gesteld in zijn held overgaan tot de orde van de dag? Of de beschuldigingen terzijde schuiven – een al even gemakkelijke vluchtweg. Delpeut koos voor onderzoek. Een onderzoek over geschiedschrijving versus individuele herinnering, waarin hij Mekas, Casper noch zichzelf ontziet.
