Gezag is nergens meer vanzelfsprekend, niet in het gezin, niet op school, niet op het werk, niet in de publieke ruimte. En dat is goed nieuws: het tekent de mondigheid van de nieuwe burger die de bevoogding heeft afgeschud. Maar de moderne mens heeft heimwee naar het gezag van de vader, de gebondenheid van de groep, en duidelijkheid van plaats en perspectief. In een tijd dat niemand gezag nog kritiekloos erkent, valt alle houvast en structuur weg. In Waarom grijpt niemand in? beschrijft Christien Brinkgreve deze ontwikkeling, en ze gaat op zoek naar vormen van gezag die voldoen aan een steeds breder gedeelde behoefte.
