Toen Het verstoorde leven in 1981, veertig jaar nadat Etty Hillesum het schreef, voor het eerst verscheen, was het onmiddelijk een sensatie. Haar dagboek vond enorme weerklank onder de critici en lezers. De vertaalrechten werden over de hele wereld aangekocht. Kunstenaars, musici, scenarioschrijvers en theatermakers lieten zich door haar werk inspireren. De overweldigende aandacht voor wat Hillesum in de oorlogsjaren schreef, gaf het boek wereldwijd vleugels. Het bracht een stroom reacties op gang die voortduurt tot op de dag van vandaag.
Dat Hillesums werk moeiteloos de tijd heeft weten te doorstaan, is te danken aan haar literaire begaafdheid. Maar zeker zo belangrijk is het feit dat zij wordt herkend als een vrouw die barbarendom het hoofd bood, zonder zelf in wanhoop en haat ten onder te gaan.
Ten onder gaan deed ze, eind 1943, in Auschwitz. Maar de stem die klinkt uit haar dagboeken, de liefde, haar onverwoestbare geloof in de menselijke mogelijkheden, haar intens beleden en beleefde vriendschappen en haar intelligente en sensitieve geest hebben inmiddels honderdduizenden lezers bereikt.
Dat Hillesums werk moeiteloos de tijd heeft weten te doorstaan, is te danken aan haar literaire begaafdheid. Maar zeker zo belangrijk is het feit dat zij wordt herkend als een vrouw die barbarendom het hoofd bood, zonder zelf in wanhoop en haat ten onder te gaan.
Ten onder gaan deed ze, eind 1943, in Auschwitz. Maar de stem die klinkt uit haar dagboeken, de liefde, haar onverwoestbare geloof in de menselijke mogelijkheden, haar intens beleden en beleefde vriendschappen en haar intelligente en sensitieve geest hebben inmiddels honderdduizenden lezers bereikt.
