Het vuil van de schoonheid is het derde, afsluitende deel van een trilogie. Dichter Erik Bindervoet verkent hierin de absurditeit van het leven en de onmogelijkheid van de werkelijkheid. Hij bekijkt met kritische blik de waarheid, beziet de dood van een vader en probeert zijn herinneringen te omsingelen. Terloops toetst hij het monochroom depressionisme, het abstractionisme en komt hij erachter dat aquarelleren in de regen niet zo'n goed idee is.