Chas Gerretsen, geboren in 1943 in Groningen, groeide op in een kleinburgerlijke samenleving die hem al vroeg benauwde. Sterk onder invloed van boeken en films trok hij op zijn zestiende de wijde wereld in. Gerretsen ging op krokodillenjacht in Australië en werd cowboy in Texas, maar zijn wereldfaam verwierf hij als fotograaf. Hij kwam terecht in Vietnam en in Chili, waar hij vlak na de machtsovername Augusto Pinochet en diens medegeneraals fotografeerde. Voor deze iconische foto ontving hij, als enige Nederlander ooit, de prestigieuze Robert Capa Gold Medal.
In Hollywood fotografeerde Gerretsen de sterren van zijn generatie, zoals John Travolta, David Hasselhoff, Jodie Foster, Nastassja Kinski en Michael Douglas. In 1976 ging hij in opdracht van Francis Ford Coppola mee naar de Filipijnen voor de opnamen van de legendarische film Apocalypse Now, waar hij de worstelingen van Coppola met de ongunstige omstandigheden en met sterspelers Marlon Brando, Dennis Hopper en Martin Sheen vastlegde. De oorlogsfotograaf in Apocalypse Now, een rol van Dennis Hopper, is naar Gerretsen gemodelleerd.
De manier waarop Chas Gerretsen de wereld in trok, in het vertrouwen dat hij altijd wel iemand zou tegenkomen met wie hij kon optrekken, ergens een baantje zou vinden en wat te eten zou krijgen, is nu niet goed meer voor te stellen. Zijn autobiografie schreef hij zonder verfraaiingen in een zakelijke stijl waarin de verhaalde gebeurtenissen voor zichzelf spreken.
In Hollywood fotografeerde Gerretsen de sterren van zijn generatie, zoals John Travolta, David Hasselhoff, Jodie Foster, Nastassja Kinski en Michael Douglas. In 1976 ging hij in opdracht van Francis Ford Coppola mee naar de Filipijnen voor de opnamen van de legendarische film Apocalypse Now, waar hij de worstelingen van Coppola met de ongunstige omstandigheden en met sterspelers Marlon Brando, Dennis Hopper en Martin Sheen vastlegde. De oorlogsfotograaf in Apocalypse Now, een rol van Dennis Hopper, is naar Gerretsen gemodelleerd.
De manier waarop Chas Gerretsen de wereld in trok, in het vertrouwen dat hij altijd wel iemand zou tegenkomen met wie hij kon optrekken, ergens een baantje zou vinden en wat te eten zou krijgen, is nu niet goed meer voor te stellen. Zijn autobiografie schreef hij zonder verfraaiingen in een zakelijke stijl waarin de verhaalde gebeurtenissen voor zichzelf spreken.
