Het filmscript Hiroshima mon amour , dat "literatuur" en "film" bijna tot een absolute eenheid versmelt, vertelt de liefdesgeschiedenis van een Française en een Japanner tegen de achtergrond van het door de atoombom geteisterde Hiroshima en de herinnering aan de laatste dag van de Duitse bezetting van Nevers.
In Hiroshima mon amour is Marguerite Duras' taal anders dan in haar romans. Zij gebruikt hier doelbewust een on-literaire taal, met opzettelijke herhalingen, die soms beuken als slagzinnen, soms een haast bijbelse klank hebben.