Oma lijkt te verdwijnen. Vroeger was oma nog groter dan de bezemsteel, maar nu wordt ze zienderogen kleiner. Ze zegt ook minder en vergeet steeds meer. Op een dag is ze de weg naar huis kwijt. Gelukkig wordt ze teruggevonden, maar ze neemt een besluit. Oma stuurt iedereen die ze graag ziet een uitnodiging voor een groot feest. En dan wordt het duidelijk waarom oude mensen almaar kleiner worden: om voorgoed te passen in een van de kamers van je hart. Dat alles wat het leven de moeite waard maakt afneemt bij het ouder worden, is voor een liefhebbend kleinkind ondraaglijk. Hoe oma almaar kleiner werd is een antidotum tegen verdriet en melancholie. Een ode aan de liefde tussen twee mensen, eentje aan het begin, en een ander aan het einde van het leven.
