Hoe zeg je dag als je iemand niet kunt missen is een boekje vol gedeelde smart. Een eerbetoon aan het leven van onze doden. Een boekje om bij te zuchten, te klagen, te schreeuwen of te knikken. Over zielig zeer en zinloos hoezo. Over stuk en heel graag heel, maar hoe dan. En dat alles gewoon doorgaat. Dat het toch altijd weer lente wordt. Misschien biedt het wat troost of maakt het je minder alleen. De dood verbindt. Daar is deze bundel een voorbeeld van.
Columnist Wies Sanders en dichter Regine Hilhorst kennen elkaar als vroegere buurvrouwen al meer dan dertig jaar. De laatste jaren liepen ze elkaar vaak tegen het lijf. Helaas ook steeds vaker bij uitvaartplechtigheden van wederzijds bekenden, waar Wies begeleidde en waar Regine gedichten voordroeg. Na de dood van buurvrouw Ans uit de straat besloten ze dat het tijd werd om "verlies' te bundelen.
