Op een gewone doordeweekse dag in 1909, in een afgelegen dorpje in de Alpen, wordt een ansichtkaart bezorgd voor “Anna Fink”. Het probleem is alleen dat er wel zeven vrouwen in Rosenau zijn die zo heten. Het mysterie van de kaart houdt de gemoederen danig bezig en maakt bij allen diepbegraven gevoelens en gedachten los. Tegen het einde van de roman, in 1977, kennen we de intiemste geheimen van de bewoners van Rosenau, maar ook het ritme van hun levens. Een ritme dat wordt bepaald door zon en sneeuw, zaai- en oogsttijd, de inbreuk van oorlogen, liefdes en verlies, kleinzieligheid en edelmoedigheid. Door een opmerkelijk oog voor detail en een grote rijkdom aan gevoel legt Lippi een unieke wereld bloot, die inmiddels voor altijd verloren is gegaan.
Rosina Lippi’s heldere proza heeft het gewicht en de tedere geschiedenis van oud zilver en de klaarheid van roestvrij staal. In deze levensverhalen liggen honderden waarheden besloten. – Amy Bloom
Tegen de tijd dat je de eerste van deze twaalf onderling verweven verhalen uit hebt, is de gedachte dat het boek moet eindigen ondraaglijk. – The New Yorker
[Het is] maar moeilijk loskomen van dit indrukwekkende en onontkoombare werk. – Susan Smith in Marie-Claire
Rosina Lippi’s heldere proza heeft het gewicht en de tedere geschiedenis van oud zilver en de klaarheid van roestvrij staal. In deze levensverhalen liggen honderden waarheden besloten. – Amy Bloom
Tegen de tijd dat je de eerste van deze twaalf onderling verweven verhalen uit hebt, is de gedachte dat het boek moet eindigen ondraaglijk. – The New Yorker
[Het is] maar moeilijk loskomen van dit indrukwekkende en onontkoombare werk. – Susan Smith in Marie-Claire
