De rationeel ingestelde Walter Faber, Zwitsers ingenieur in dienst van de Unesco, vertrouwt op machines, getallen en statistieken. Maar een reeks merkwaardige gebeurtenissen doet zijn wereldbeeld op zijn grondvesten schudden. Hij is passagier in een vliegtuig dat een noodlanding midden in de woestijn van Mexico moet maken. Kort daarna gaat hij in het Mexicaanse oerwoud op zoek naar zijn jeugdvriend. Hij vindt hem echter dood: zelfmoord. Het gaat pas echt mis als hij een liefdesaffaire aangaat met de studente Sabeth. Veel te laat doet hij een gruwelijke ontdekking over haar eigenlijke identiteit. In een wereld die gevormd én bedreigd wordt door de moderne technologie, zoekt Walter wanhopig naar houvast. Als in een Griekse tragedie gaat hij uiteindelijk ten onder aan dat wat zich niet berekenen of regisseren laat: het noodlot. Homo Faber is een spannende en verrassende roman, een hoogtepunt uit de naoorlogse literatuur.
Max Frisch (1911-1991), architect, roman-en toneelschrijver, is een van de meest invloedrijke Zwitserse auteurs van de twintigste eeuw. Naast Homo Faber schreef Frisch nog andere romans, waaronder Stiller en Gantenbein, die thematisch met Homo Faber verbonden zijn. Hij schreef ook een aantal toneelstukken, waarvan Biedermann en de brandstichters en Andorra de bekendste zijn. Max Frisch won veel belangrijke literaire prijzen, zoals de George Büchnerprijs in 1958 en de Heinrich Heineprijs in 1989.
'[...] de wijze waarop hij het probleem van de menselijke identiteit, de man-vrouwverhouding behandelt, wordt door weinigen geëvenaard.' - Oek de Jong, H P / De Tijd
Max Frisch (1911-1991), architect, roman-en toneelschrijver, is een van de meest invloedrijke Zwitserse auteurs van de twintigste eeuw. Naast Homo Faber schreef Frisch nog andere romans, waaronder Stiller en Gantenbein, die thematisch met Homo Faber verbonden zijn. Hij schreef ook een aantal toneelstukken, waarvan Biedermann en de brandstichters en Andorra de bekendste zijn. Max Frisch won veel belangrijke literaire prijzen, zoals de George Büchnerprijs in 1958 en de Heinrich Heineprijs in 1989.
'[...] de wijze waarop hij het probleem van de menselijke identiteit, de man-vrouwverhouding behandelt, wordt door weinigen geëvenaard.' - Oek de Jong, H P / De Tijd
