Johnny van Doorn (1944-1991) was een waar literair fenomeen en publiceerde naast zijn poëzie ook proza, dat veel kalmer van toon was en vanwege de aandacht voor het alledaagse vaak vergeleken is met het werk van Nescio, Willem Elsschot en Simon Carmiggelt. Hou contact leest als het verslag van zijn leven. Voortdurend onderweg, vangt Van Doorn in helder en tijdloos proza de euforie van het kleine magistrale geluksmoment. Hier spreekt een schrijver die voor honderd procent leefde, altijd op zoek naar poëzie, seks en liefde.
‘Johnny van Doorn was veel meer dan een jaren zestig-fenomeen. Hij is een groot naoorlogs schrijver.’
– De Groene Amsterdammer
‘Johnny van Doorn was veel meer dan een jaren zestig-fenomeen. Hij is een groot naoorlogs schrijver.’
– De Groene Amsterdammer
‘Er viel in Arnhem eigenlijk niks te beleven. Van de verveling hadden we een deugd gemaakt door ongebreideld de vaart in onze hoofden te houden. In zo’n klimaat moest je wel een dichter worden, anders ging je eronderdoor.’
