Het is een enorm schandaal: prof. dr. Saraswati, dé professor voor postkoloniale theorie, gender- en identiteitstheorie, beweerde altijd dat zij van Indiase afkomst is. Maar ze heeft haar huid laten kleuren en komt gewoon uit een Duitse familie.
Hoe moet haar studente en grote bewonderaar Nivedita de mediahype en shitstorm rond de fake-kleur op haar populaire identiteitsblog ‘Identitti’ becommentariëren? Moet ze haar geliefde docente nu aanvallen of verdedigen? Waarom deed Saraswati dit, wat zit erachter? Als je gender fluid kunt zijn, geldt dit dan ook logischerwijs voor je huidskleur? Of zijn sekse en huidskleur biologie, maar is gender een keuze? Wat een verwarring, en wat een spagaat tussen theorie, praktijk en emotie! De lezer vliegen haatberichten, dogmatische tweets en modieuze onzin om de oren, maar ook – en dat maakt deze roman zo boeiend – buitengewoon heldere inzichten in de veranderingen van de tijdgeest. Professor Saraswati houdt zich knap staande, ook als haar volgelingen bij de universiteit haar ontslag eisen.
Het is Mithu Sanyal met dit literaire huzarenstuk gelukt om theoretische inzichten net zo meeslepend te beschrijven als relatiestress, liefde en de afgronden van de ziel.
