Op een middag werd Jacominus uit zijn middagdutje wakker gemaakt door zijn oude vriend Policarpe. Met z’n tweetjes proberen ze een ongrijpbare, maar heel dierbare herinnering te achterhalen. Ze gaan terug in de tijd en herbeleven op die manier een keur aan gezamenlijke momenten, de ene herinnering nog mooier dan de andere ...